Kötülük Çemberi

Lauren Bohn Ortadoğu üzerlerine haberleriyle takip ettiğim bir gazeteci dün kendi hesabından Pakistan’da Blackwater isimli güvenlik-anti terör şirketinin sahibi Erik Prince’in kişi başı 6.500 dolara Kabil’den çıkış uçak bileti sattığını, 2017 ‘de lityum, uranyum, fosfor ve nadir elementler bulunan Helmand bölgesindeki madenleri yağmalamayı önerdiğini yazdı. Ve bir dizi Erik Prince ve Afganistan’da yaptıklarına ilişkin yazı paylaştı.

Afganistan Amerikan şirketlerinin savaş laboratuvarı olmuş. Bu şirketler Afganistan’a yağma Hasan’ın böreği gibi davranıp, madenlerini alıp bölgenin yerli halkını dünyanın gözünde çöp haline getirmişler.  Kendilerinde o bölge ve insanları üzerinde her şeyi yapmaya hak görmüşler…

Ve geride kalanlar… Dünya yeni bir insanlık krizi ile karşı karşıya. Son haftalardaki gelişmeler bu insanlık krizinin içinden nasıl çıkılacak sorusunu beraberinde getiriyor. Bu sadece Türkiye’nin değil uluslararası toplumun da sorusu. Gelişmeler şöyle:

Afganların Avrupa’ya göç güzergahları İran ve Türkiye’den geçiyor. Bu 50 yıl öncede böyleydi, bugün de. Çok zor, ölüm tehlikesiyle burun buruna bir kaçış rotası bu. Ancak bu yol aynı zamanda Avrupa’ya geçişin umudun kapısı…

İran Pakistan’dan sonra en fazla Afgan göçmen barındıran ülke, 800 bine yakın kayıtlı Afganlı göçmen var. O da bugünlerde belgesiz göçmenlere karşı önlemlerini sıkılaştırdı. Yakalananlara 25 yıl hapis cezası konuşuluyor.

Türkiye İran sınırını güçlendirdi, tabiri caizse kuş uçurtmuyor. 500 km’lik İran sınırında önlemleri iyice arttırmış durumda. Çaldıran’da duvarın büyük bölümünü tamamladı. Geçen yıl 415 bin göçmeni yakaladı ve geri gönderdi.

Yunanistan Avrupa’ya ulaşmaya çalışan Afganları geri itmede en agresif politikaya uyguluyor. Duvar inşa etmeye başladı. Çünkü Schengen Anlaşması’na göre sınırdan girdikten sonra geri gönderemiyor.

Avrupa’da 2015’te yaşanan panik yeniden tetiklenmeye çalışılıyor. Düzensiz göç adeta bir barbarlar istilası olarak sunuluyor, “kendimiz korumalıyız” sesleri yükseliyor… Bu arada  2015 yılında Avrupa’yı tehdit ettiği söylenen 1.2 milyon mülteci Avrupa nüfusunun 0.16’sı bile değildi.

Kıyılarda artık muhkem kalelere dönüştü. Avrupa ülkeleri kıyılarında artık gemilerle donanmış daimi bir asker birlik bulunduruyor, üçüncü dünya ülkeleriyle insan pazarlığı yapıyorlar.

Fransa Cumhurbaşkanı Macron sanatçıları, gazetecileri, LGBT bireyleri ve insan hakları savunucularını alırız diyor. Almanya Başbakanı Merkel 2015’deki gibi açık kapı sözü veremiyor. 400 bin kişiyi alırız diyor…

Herkes birbirine iterken Afgan mültecilerin durumu gerçek bir insanlık krizine dönüşmüş durumda. Uluslararası toplumun Afgan mültecileri bölgede Pakistan, İran veya bir Orta Asya ülkesinde tutmaya çalışma kararı ne kadar işleyebilecek… Afgan insanları dünyaya pompalanan korkulara gerekçe oluşturmaya daha ne kadar devam edecek bilmiyoruz. Ama ortada gayri insani bir tablo var. Bu tablonun failleri ellerini yıkayıp işin içinden çıktılar akkaşık gibi. Kenardan olanları izleyip vay Afganlı kadınlar diye ağıtı yakıyorlar. İşaret edilene değil gerçeğe kötülüğün kaynağına bakmakta fayda var.

AMMA VELAKİN… PAŞALAR

Deyimler bu toprakların bilgeliğini taşır, anlamların içinde gizlenmiş birçok anlamıyla her kelime bir dünyadır aslında. “Paşa”lık mertebesi de bunlardan birisidir. Gerçek anlamının ötesinde içinde pek çok anlam, bir ruh barındırır. Bu toprakların ruhudur. Bu kelimelere yabancılaşmak içinde gizlediği anlamlara yabancılaşmaktır. 

Bu halk askere güvenmiş, bu güveni yıkan durumları istisna ya da zaruret saymış, bu güvenle çocuğunu “paşa olacak” diye büyütmüş. “Paşalar gibi okusun” demiş, “paşam” diye sevmiş… Bu topraklarda ordunun anlamı büyüktür. Asker olmak, paşa olmak güvendir, izleri silinmez.  Belki de bu nedenle 28 Şubat davasında emekli generallerin, paşaların 94 yaşındaki askerlerin hapse gönderilme kararını okurken duraladım. Bırakın sevinci üzüldüm. Üstelik de 12 Eylül’den başlayarak adım adım inşa edilen 28 Şubat kararlarına karşı mücadeleyle ömrünü geçirmiş birisiyim. Kadınların yaşadıkları acıların şahidiyim. 

Amma velakin üzerinden 24 yıl geçmiş, kaç nesil değişmişken bu yaşta generallerin hapse girmesinin kimseye faydası olmayacağını düşünüyorum. Çocuğunu “paşa olsun” diye seven toplumun buna rıza göstermediği kanaatindeyim.

YALAN CEPHANELİĞİ

Siyaset her zaman karşıt fikirlerle çarpışmayı beraberinde getirir.
İşin ruhu bu, rekabet, iddiayı içerir. Rakibi kızdırıp köşeye sıkıştırmak, amaca giden yolda her türlü aracın meşru görüldüğü popülist siyasetçilerin başvurduğu en bildik yöntem. Belli ki kızdırıp ringe çekecekler kavgayı kendi kurallarıyla kendi gündem başlıkları üzerinden sürdürecekler. Rakibin enerjisini boşa harcatma da denebilir buna. Bunu yapmak içinde her türlü yalana dolana iftiraya başvuruyorlar.

Sosyal medyayı da yalanın merkezi haline getirdiler. Halkı birbirine kışkırtmak, mültecilere karşı kışkırtmak için yalanı cephane haline getirdiler. Bugünlerde muhalefet partileri yalanı tek sermaye haline getirerek kaosa yatırım yapıyorlar… Aman dikkat! 

Risklerle Baş Etmek

Siyaset sosyolojinin önemli bir parçası. İlla ki siyasetçiler sosyologlardan beslenmek zorunda. Günümüz dünyasında “risk küreseldir ve öngörülemez” diyen sosyolog Ulrich Beck’in tespitleri bugünün siyaset arenasında hayat buluyor. Risk küresel ve öngörülemez olunca ona tepki de büyük oluyor. Beck böyle bir durumda “Umutlu olmak için zemin de bulabiliriz” diyor. Yeter ki böyle durumlarda iletişim mantığının farklı çalıştığını kavrayalım.

Küresel riskler, uzlaşamayacağını düşündüğümüz farklı dünyaları olan insanları da bir araya getiriyor.  Birbiriyle hiç ilişkisi olmayan ve bunu da reddedenler arasında iletişim kurulmasını zorunlu kılıyor.  İletişimi bu farklı dünyaları kapsayacak hale gelmeye zorluyor. Riskler, siyasetin ulusal ve uluslararası  gündeminin yanı sıra kültürlerin, dillerin, dinlerin ve sistemlerin sadece kendileriyle ilgilenmesini de  engeller. Öncelikleri altüst eder, birbirini görmezden gelen ya da birbirine karşı olan tarafları partileri ve çatışma halindeki ulusları eyleme geçirecek bağlamlar yaratır.  İletişimden kaçanların sırtına sorumluluk yükler. 

Ayrıca riskler üzerine çalışmanın aydınlatma, tecrübe kazandırma işlevi de var. Mevcut düzeni istikrarsızlaştırıyor ama yeni kurumların inşasında da rol oynuyor. Çözüm odaklı bakış açısını kazandırıyor. Türkiye küresel riskler arasında yer alan iklim ve göç sorunları karşısında başka ülkelerin tecrübesinden istifade etmeli. Avrupa’daki gibi doğrudan iklim ve göçe dair riskleri yönetecek kurum ve kuruluşlara ihtiyaç var. 

NASIL İLETİŞECEĞİZ…

Risk toplumu; kısmen aydınlanmaya tüm elleriyle sarılanların hayal kırıklığıdır, kısmen modernleşme karşıtlığıdır, kısmen klasik sanayi toplumlarındaki bilim ve teknoloji anlayışının büyüsünün bozulmasıdır, kısmen sanayi toplumunun çözülmesidir, kısmen bilimde metodik şüphenin oluşması, bilimsel doğruluğun hükmünün kalmamasıdır. Bugün aşı karşıtlarında gördüğümüz tabloda olduğu gibi… 

Risk toplumu sanayi toplumunun sistemli yapısını bozar. Modernliğin kavramlarıyla oluşmuş ulus devletlerin yapısını, bu kavramların değişmesiyle değişime zorlar. Değişim, esas unsurlar olarak bilinenleri değiştirir. Böyle olunca da sanayi, kalkınma, ilerleme ülküsüne sarılan ana akım siyasi partilerin savunduğu fikirler ile toplum arasında fay kırıkları ortaya çıkar. Topluma öncülük rolü, siyasetten “alt siyasete” ya da mikro siyasi alanlara geçer. Gündelik siyaseti belirleyen aktörler de değişir. Hükümetlerden ana meselelerinin yanı sıra daha alt siyasetin sorunlarını çözmesi beklenir. Özetle devlet daha önce üzerine vazife olmayan işlerden sorumlu tutulur. 

Eminim ki her birimiz Ulrich Beck’in Risk Toplumu – Başka Bir Modernliğe Doğru kitabındaki bu saptamalara ilişkin pek çok somut örnek verebiliriz. Küresel riskleri giderek daha çok hissettiğimiz bu “belirsizlik” ortamında “nasıl iletişeceğiz” sorusuna, sosyal medyaya yaslanmayan cevaplar üretmek gerekiyor.

Aklıselim siyaset sahnesine özellikle de iletişime hakim olmak zorunda. Sözlerimize “aklımız ve kalbimiz” birlikte mihver olmalı ki gelecek dünyanın risklerini karşılayalım. Beck’in John Dewey’in dediği gibi: Siyasetin bağrında eylemler değil sonuçlar yatar…

BU OYUNA GELMEYELİM

İncelikle sabırla uzun süredir devam eden sosyal medya işçiliği, çıkarılan söylentiler kıvılcımları hızla alevlendiriyor, insanları vahşileştiriyor olayları bir sosyal yangın haline getiriyor. Fırsatı ganimet bilen popülist politikacılar da yangına körükle gidiyor. Manipüle edilen ise evini koruma duygusu…

Ankara Altındağ Mahallesi’nde yaşanan provokasyon hepimizin hafızasında onlarca utanç sayfasını canlandırdı…Ancak tarihte de benzerlerine üzülerek şahit olduğumuz böylesi provokasyonlar ne geçmişte kimsenin işine yaradı ne de bugün yarayacak. Sadece kaos çağına hizmet edecek. Sosyal ya da siyasal problemlerin çözümü ise hiçbir zaman kaosun içinden çıkmadı ya da çıkmayacak. Birlikte ortak bir gelecek vandallıkla inşa edilemez.

Bir Portre: Zalmay Halilzad

Görünen o ki; Zalmay Halilzad ismini daha çok duyacağız. Amerika’nın Dış İşleri Bakanlığı nezdinde pek çok görevde bulunmuş, BM daimi temsilciliği Kabil ve Bağdat büyükelçiliği de yapmış olan Halilzad bölgenin 41 yıllık tarihinde önemli çok çok önemli bir isim. Bugünkü unvanı: ABD’nin Afganistan Uzlaşısından Sorumlu Özel Temsilcisi, Büyükelçi.

Bugünkü unvanı  “Afganistan Uzlaşma Özel Temsilcisi”. 1951 Mezar-ı Şerif doğumlu, sonradan Kabil’e geliyor, Amerikan Muhipleri Derneği’ne giriyor. Oradan APS bursuyla  Amerika’ya gidiyor. Beyrut Amerikan Üniversitesi’ne, ardından Neoconların okulu olarak bilinen Chicago Üniversitesi’ne doktora yapmaya gidiyor. Bu üniversite Neocon hareketinin gurusu Leo Strauss’un fikirlerinin etkin olduğu bir okul… Leo Strauss’ın hocası da Karl Schmidt… Chicago okulu Freedman, Hayek, Leo Strauss  demek. Halilzad 1980 sonrasında dünyayı şekillendiren bu isimlerin siyasi görüşlerine yakın bir isim. Sonrasında Kolombiya Üniversitesi’nde ders vermeye başlıyor. Bu dönemde Zbigniew Brzezinski ile tanışıyor. Chicago Üniversitesi’ndeki Zalmay’ın sınıf arkadaşı Dick Cheney devlete çalışmaya başlayınca Halilzad’ı da yanına alıyor. Neoconların Afganistan’da kimi mücahitleri silahlandırmaya karar verdikleri yıllarda dünya da Halilzad’ın ismini duymaya başlıyor.

Zalmay ve Brezinski’nin ortak olarak yürüttükleri bir operasyon da Siklon. Bu operasyon ile 3 milyar kadar dolar Pakistan üzerinden Afganistan’a gidiyor. Ve mücahitler silahlandırılmaya başlanıyor. Taliban böyle ortaya çıkıyor. Zalmay Halilzad o günden bugüne hem bölgeyi hem de Afganistan siyasetini şekillendiren isimlerden birisi olarak biliniyor… BM, Afganistan ve Bağdat’ta  büyükelçilik yapıyor. Saddam’ın yakalanıp asıldığı dönem de Bağdat’ta… Bölgedeki tüm etnik halklarla teması var. 2016’da “Türkiye ve dünya güneyde kurulacak Kürdistan fikrine kendini alıştırsa iyi olur” diye demeç vermişti.

Zalmay Halilzad, Dick Cheyney gibi petrolcü.  Chevron ve Halliburton gibi  enerji şirketlerine danışmanlığı var.  Genel olarak da Amerikan petrol şirketlerinin bölgedeki çıkarlarını koruyan birisi olarak biliniyor. Bağdat’ta bu ilişkileri nedeniyle gündeme geliyor. 2014’te karısının hesapları, para aklıyorlar gerekçesiyle Viyana’da donduruluyor.

Halilzad’ın eşi de tanınmış bir yazar ve analist. Aynı zamanda Siyonist fikirleriyle biliniyor. Cheryl Benard Halilzad Amerika’da kitapları bestseller olan bir romancı. Ona  anti-Müslüman best seller romanların yazarı diyebiliriz. Veiled Courage,Women And Nation Building, Moghul Buffet kitaplarından bazıları. Otuza yakın bestseller kitabı var. Kitapların yayıncısı da RAND Corporation.

GÜNDEME DAİR…

–     Karşı cephede neler oluyor? Hümanistler kan kaybediyor…  Anti-human hareket güçleniyor, siyaset popülizme tutsak oluyor, tutarlılık, aklıselim kayboluyor… Örnek CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, Bolu Belediye Başkanı Tanju Özcan…

–     Türkiye’de mülteciler konusunda söylenen çok şey yanlış. Bunlardan birisi bu konuda bir politikanın olmaması. Türkiye 2011 yılında maruz kaldığı yoğun göç ile şekillenen bir göç politikasına sahip. Uygulayan birimleri de var. Ülkeye giren çıkan herkes kayıt altında, onlarla ilgili, yürütücü birimler ve uygulanan bir politikada var. Ancak bir göç bakanlığına ihtiyaç var.  Böyle bir bakanlığın kurulması; bu politikanın farklı bakanlıklar çerçevesinde yürürlüğe konulan uygulamalarının bütünleştirir, muhatabı tekleştirir, işleri daha kolaylaştırır.

–     Toplumda oluşan mülteci tepkisi görülüyor, seçiliyor… Dilleri acımasız, insanlık dışı, empatiden yoksun, fırsatçı. Hepsine eyvallah! Lakin bu anti-mülteci akıma karşı dururken genel tepkiler göstermek yerine, karşılaşmaların olduğu mekanlara, kültürel çatışma alanlarına, mahallelere bakmak gerekiyor. Tepki gösterenlere kızmak yerine ülkeye gelen sığınmacıların sebep olduğu değişimlere dair lokal araştırmalara ihtiyaç var?

–     Elif Çakır ister başını örter ister başını açar. Ne başını örtmesi ne de açması bence haber değeri taşımaz. Başörtüsü insanın kişisel hikayesinin bir parçasıdır. Ne insanı dindar yapar ne de dinden çıkarır.

–     A Milli Kadın Voleybol takımımızın Çin’i yendiği maçtaki kaptan Eda Erdem Dündar’ın ikonik pozunu çok sevdim… Tam da ihtiyacını hissettiğimiz şey, göğsünde Türk Bayrağı taşıyan bir sporcunun, şampiyonluk maçının ardından  özgüvenli duruşu. Harikaydı, kendimi çok iyi hissettirdi. Bunu eleştirenler de olabilir. O da onların fikri. Herkes aynı şeyleri beğenip aynı şeylerden gurur duyamaz ki.

Düşüncenin Kaleleri

Geçenlerde bir arkadaşımla sohbette konu; toplumun ayrışmasına, oradan da akademik eserlerde ki atıflara geldi. Akademisyenlerin bazen duygularını, bazen nefretlerini, bazen tecrübelerini nasıl bilimsel makalelerin arasına sıkıştırdıklarını konuşuyorduk. Özetle “özgür düşüncenin kalesi” kabul edilen akademiyi konuşuyorduk…

Sohbetin ilerleyen dakikalarında farkettik ki, bu ayrışmalar siyasi görüş ya da fikirlerle sınırlı değil. Mahalle, cinsiyet, inançlar… Kesişen kümeler de var, iç içe kümeler de…

Bu ara fazla sayıda akademik makaleye bakıyorum. Bu bağnazlığın dışında kalan çok iyi akademisyenlerimiz olduğunu da görüyorum. Onları bu bahsin dışında tutuyorum.

Bir bilimsel makalede atıflara ya da kaynak kişilere ilişkin tespit ettiğimiz ayrımlar şöyle:

• Erkek akademisyenler içinde kadın akademisyenlere atıf yapanların sayısı çok az.
• Kadın akademisyenler de kadınlara az atıf yapıyor -kendi muhitlerindekiler hariç-.
• Eğer yazar feminist ise feministlere, artı olarak da sol çevrelere atıf yapıyor.

Kadın konusunda yazanlar farklı kesimdense, sol görüşleri benimsemiyorsa zaten feminist sayılmıyor. Ancak duruma göre itibar görüyor: bunun için Müslüman mahalleye, İslam’a laf çakması, eleştirmesi ve de en önemlisi işe yarar, kullanışlı olması gerekiyor.

Konu yerel değil küresel de aynı zamanda. Akademide, edebiyatta, gazetecilikte ciddi seçicilikler söz konusu.“Özgür ve nesnel” şekillendiği iddia edilen tarihin ya da bugünün karartılması veya aydınlatılması daha çok Avrupa, ABD merkezli, elitist, seçici kurulların tercihlerine göre şekilleniyor.

Bilim dünyasının hali böyleyken, halk arasındaki kutuplaşma söylemi çok havada kalıyor. Önce bilimsel çevrelerde, sanat ve medya çevrelerindeki elitler kendi aralarındaki kutuplaşmaları aşmayı denemeli: Bir başka akademisyenin makalesine itibar ederek, birbirini okuyarak, dinleyerek, birbirinden haberdar olarak… Doğrusu arkadaşıma hak vermeden edemedim. Çok okumuş kutuplaşınca az okumuşa da başka yol kalmıyor.

NEDEN MÜSLÜMANLAR HEP OLAY YERİNDE

Bir de tercüme akıllar var ki, o da ayrı bir konu… Süreç öncelikle neyin çevrileceği, neyin çevrilmeyeceğiyle başlıyor. Mesela, Türkiye’de ‘yeni İslamcılık’ tartışmalarında 1979 İran devriminden sonra çevrilen Olivier Roy, Gilles Kepel’in kitapları referans alınırdı. Bugün de ‘İslamcılık bitti’ tartışmalarında aynı kişiler kaynak gösteriliyor. Bugünün İslamofobi konusunda bir örnek vermek istiyorum: Önemli bir kaynak eser olarak ismine rastladığım ama Türkçe çevirisini bulamadığım L’Islamimaginaire: la constructionmédiatique de l’islamophobie en France, 1975-2005 (Hayalî İslâm: 1975-2005 yılları arasında Fransa’da İslamofobinin medyatik inşası) kitabı. Thomas Deltombebu kitabında “Neden Müslümanlar hep olay yerinde” sorusunu soruyor. Olağan Müslüman şüpheliler medyada inşa ediliyor, sonra da işte buradalar diyerek gözlerine fener tutuluyor… Siyaset ve İslam kelimelerinin nasıl buluşturulduğunu anlatan bu kitabın çevirisini bekliyorum.

DİN VE DEVLET

Son günlerde her konuya ‘ne işe yarıyor’ diye bakıyorum. Bunu basit bir ‘niye’ sorusu önceliyor. Torunlarla vakit geçirirken onlardan bu soruyu çok sık duymamın da bunda etkisi olabilir. Onların ‘niye’leri bitmiyor, ben de ‘sahiden niye’ deyiveriyorum.

Ayasofya imamının duası da bunlardan birisi. Dua deyip geçemeyiz elbette. Bu ülkede yaşıyor, devletimizi bu coğrafyada yaşayakalmanın tek yolu olarak görüyorsak bu ülkenin kurucusuna böyle dua edilmez. Dönemi eleştirmek, politikalarını tartışmak ayrı bir konu. Ama hepimiz biliyoruz ki yenilmiş bir imparatorluktan, İşgal edilmiş bir payitaht ve coğrafyadan bir ulus devlet çıkarıp bugüne ulaştıran her kim olursa olsun onu duanın da ötesinde minnetle anarız. Ülke ve devlet olmadan ‘din’ davası güdülmeyeceğini yaşadığımız coğrafya bize gösteriyor.

Ayrıştırmadan herkesi kucaklayan bir söylemi öncelikle Diyanet ve görevlilerinin içselleştirmesi gerektiğine inanıyorum. Geçen haftalarda yaşanan iki olayda, iki din görevlisinin söylemi ‘kimin işine yaradı, ne işe yaradı’ bilmiyorum ama mütedeyyin bir muhafazakar olarak benim gibi bir çok insanı üzdüğünü söyleyebilirim. Dini konumlar topluma bir örneklik teşkile ediyorsa, onların işi onu bunu taşlamak, ayrıştırmak olmamalı. 

VATAN KAVRAMI

Dün televizyonda Bedri Baykam ve Mete Yarar’ın ‘vatan’  tartışmasını izlerken aklıma geldi.

Vatan kavramını Osmanlı’da ilk kullanan kişi Tunuslu Hayreddin Paşa imiş. Hayreddin Paşa’nın “En Emin Yol” isimli kitabının çevirisini Cemil Meriç’in isteği üzerine Alev Alatlı yapmış. Bu kavramı ilk tartışan kişi olmasının ötesinde Tunuslu Hayreddin Paşa’yı İslam dünyasında ayakta kalmanın yolları üzerine kafa yoran bir aydın olarak okumakta fayda var…

Almanya’nın Resmi Raporundaki PKK

Geçen aylarda Almanya’da Türk derneklerinin kapatılması gündeme gelince buna ilişkin
Federal Anayasayı Koruma Dairesi’nin 2019 raporundan konuya ilişkin notlar yazmıştım. Onun akabinde acaba bu rapor PKK için ne diyor diye merak ettim. Raporda yer alan PKK ile ilgili bir özet bilgiyi sizinle paylaşmak isterim.

PKK, “Yabancıların Anayasayı tehdit eden ve aşırıcı yönelimleri” (İslamcılık harici) başlığı altında (Sicherheitsgefährdende und extremistische Bestrebungen von Ausländern ohne Islamismus) ele alınıyor. Raporda 15 sayfa PKK’ya ayrılmış durumda.

• Rapora göre, PKK’nın Almanya’da 14 bin 500 mensubu/destekçisi var.
• 2019 Ekim’de Türkiye’nin Suriye’nin kuzeyine yönelik düzenlediği operasyon ve PKK’nın bu faktör etrafındaki tepkileri ele alınmış.
• 2019’da PKK’nın Fransa, Almanya ve Hollanda’daki üç gösterisi ele alınmış. Almanya’da örgütün gösterilerine katılımın azaldığı, bu trendin 2020’de devam edip etmeyeceğinin gözleneceği belirtilmiş.
• PKK’nın Almanya’da özellikle gençlere yönelik indoktrinasyonuna devam ettiği ve örgüte/silahlı mücadeleye eleman kazanmaya çalıştığı, Suriye’nin kuzeyindeki Türkiye müdahalesinin bu durumu güçlendirdiği yazılmış.
• PKK’nın hiyerarşik yapısının ele alındığı bölümde şu ifadeler var: “PKK Avrupa’da siyasi ve demokratik olarak yeni bir yönelim izlenimi vermek için son yıllarda çeşitli isim değişikliklerine gitti. Böylece kamuoyunda yaygın terör organizasyonu algısından kurtulmaya çalıştı. Her ne kadar birçok kez iç yapısında demokratik işleyişe geçileceğini ilan etse de, hala içeride otoriter bir yönetim anlayışına sahip. 2019 yılında da demokratikleşme yaklaşımları ne yapısal düzlemde ne de kişisel düzlemde gerçekleşmedi.”
• Rapora göre Almanya’da PKK’ya yakın derneklerin çatı kuruluşu Nav-dem. 2019 Mayıs ayında Almanya’daki PKK derneklerinin yeni bir çatı kuruluşu oluşturuldu. Kon-med. Bu yapının daha aktif olması bekleniyor.

Bu kısım ilginç:

• PKK 2019 yılında yıllık bağış kampanyası kapsamında sadece Almanya’da 16 milyon avro bağış toplamış. Bir önceki senenin (2018) bağışları 15 milyonla rekorken, 2019’da da böylece yeni bir rekora ulaşmış. Avrupa’daki toplam bağışın 25 milyon avro’nun üzerinde olduğu tahmin ediliyor. Raporda bunun altında bu bağışların Avrupa’daki organizasyon yapısının idamesi ve propaganda için kullanıldığı belirtiliyor.
• Raporda PKK’nın Almanya’daki en fazla üyeye sahip yabancı aşırıcı organizasyon olduğu belirtiliyor. Şiddet potansiyeli hakkında detaylı açıklamalar var… Devamını merak edenler herkese açık rapor linkinden bakabilir.

Açık Ufuk Ve Doğru Düşünme

Pazar günü Türk Kahvesi’nde doğru düşünmenin izin süren bir fikir insanını. Prof.
Dr. İbrahim Kalın’ı konuk edeceğim. İbrahim Kalın düşünce dünyasının önemli yapıtaşlarının izini sürüp, kavramlara ve onlara yüklenene anlamlara odaklanıyor. İbrahim Kalın’ın 2014’te yayımlanan Gazali Ve Wittgenstein – Felsefenin Sınırları makalesinde Gazali ve Wittgenstein üzerine yaptığı karşılaştırmaları çok ilginç buldum. Bambaşka zamanlarda yaşamış iki filozofu buluşturan ortak nokta 10 yıla yakın bir münzevi bir hayattan sonra aklı merkeze alan pozitivizmden uzaklaşıp kalbi merkeze alan düşünce çemberine girmiş olmaları. Kalın’ın cümleleriyle bu bahsin devamını programa bırakmak ve Açık Ufuk; İyi Doğru ve Güzel Düşünmek Üzerine kitabından bir alıntı yapmak istiyorum:

“Doğru düşünmenin önemi konusunda İmam Gazali’nin Sapkınlıktan Kurtuluş isimli otobiyografisi bize önemli ipuçları sağlar. Gazali’nin tefsir, hadis ve fıkıh gibi naklî ilimlerden sonra kelam ve felsefe alanlarında ciddi bir birikim elde etmesi, zihnindeki varoluşsal soruları cevaplamak için yeterli olmaz ve büyük alim krize girer. Kriz zihinsel yahut kavramsal değil, varoluşsaldır. Bildiği ve öğrendiği her şeyin ötesinde kendi varlığından bile şüphe etme noktasına gelen Gazali, gündelik hayatını idame ettirmekten bile âciz kalır. Üniversite hocalığını ve bütün idari görevlerini bırakır. Kendini dinlemek için bir köşeye çekilir. Yoğun bir muhasebe ve tezekkür döneminden sonra bu krizi aşar. Geri döndüğünde artık başka bir insan olmuştur. Onun için bilgi artık ‘satır’larda değil, ‘sadır’lardadır. Sadır burada kalbin de yer aldığı insanın merkezini ifade eder. Gerçek bilgi ve düşünce, aynı anda insanın aklını, kalbini, nefsini, ruhunu ve duygularını kuşattığı ve tatmin ettiği zaman varoluşsal bir nitelik kazanır. Bu manada düşünmek ve varlığa hikmet nazarıyla bakmak zihinde cereyan eden soyut bir faaliyet değil, insanın tüm varlığına nüfuz eden bir ‘hâl’dir. İmam Gazali’ye tarihi kişiliğini kazandıran özelliği bu ‘hâl’ ile çağının gidişatına müdahale etmiş olmasıdır.”